مقبره مطهر امام حسین(ع) در نصیب مرکزی آدرس مسجد توفیق مشهد شهر کربلا و در حالت جغرافیایی ۳۲ جايگاه و ۳۷ دقیقه شمالی و ۴۴ سکو و ۱ دقیقه و ۵۶ ثانیه شرقی قراردارد، مساحت مقبره حدودا ۱۳۰۰۰ متر مربع و اطراف آن ۵۰۰ متر است .
بقعه دارنده ۱۰ درب هست که اولی آنان که جنوبیترین آنان است باب القبله بوده و سایر آن ها به طور پادساعتگرد به اسمهای باب الرجا، باب حاکم الحاجات، باب الشهداء، باب الکرامه، باب السلام، باب السدره، باب السلطانی، باب الراس الشریف و باب الزینبیه(س) می باشد که رو به تل زینبیه گشوده میگردد.
در باطن بقعه خلال مزار عرفانی امام حسین(ع)، مزار حضرت علی اکبر(ع) در زیر پای امام حسین(ع) ، حضرت علی اصغر (ع) در آغوش امام (انگیزه ۶ کناره شدن بارگاه همین قرار گیری مزار علی اکبر(ع) در تحت پای امام است)، شهدای کربلا در ذیل پای حضرت علی اکبر(ع)، حبیب بن مظاهر در ضلع جنوبی مقبره و مزار ابراهیم مجاب در شمال غربی بقعه قرار دارا هستند.
در باطن بقاع همینطور قبور جمعی از علما در حوالی قبور شهدا و تنی چند از پادشاهان شیعه به عنوان مثال بعضی پادشاهان قاجار و امیرکبیر، در رواق شمالی قرار دارا هستند.
اولین سازه و نمادهای بقعه امام حسین(ع) به وسیله بنی رزرو مسجد توفیق مشهد اسد و آنگاه مختار ساخت شد اگرچه بارها اثرها بقعه امام حسین(ع) به وسیله بنی امیه و بنی عباس و بقیه حکومت های ضدشیعی هلاک شد.
در زمان متوکل عباسی لعنت شده بیشترین جسارات به بقعه امام حسین(ع) شکل گرفت، متوکل علاوه بر انهدام مرقد مطهر، با گذاشتن نگهبانان در راههای ورودی امرکرد هر زائری را در مسیر یافتند اورا بازداشت کرده یا این که او را می کشتند یا این که به شدت تنبیه میکردند.
پادشاهان آل بویه را می شود به تیتر اولی سازندگان اساسی مقبره امام حسین(ع) و ائمه اسم موفقیت.
صفویان در سال ۹۰۷ بر تخت سلطنت کشور ایران نشستند و شایسته ترین زمانه آبادی عتبات، بعد از دوران آل بویه، در دورانی میباشد که صفویان توان را در دست داشتند (از سال ۹۰۷ تا ۱۱۳۵) صفویان هر از چندی که بر عراق احاطه می یافتند، همه کوشش خویش را برای نوسازی و تعمیر و بسط عتبات به فعالیت می گرفتند. اسم صفویان و بعد ها قاجار در هر مکان عمارات عتبات آرم از حضور بدون شوخی آن ها در عتبات و بقاع ائمه (ع) دارااست.
در عصر سلطان اسماعیل، فرمانروا طهماسب، پادشاه عباس نخستین و سلطان صفی در عصر های کوتاهی که عثمانی ضعیف میشد، عراق در مشت دولت صفوی بود و هر توشه، مبنی بر سندها و منابع جانور، مهم ترین گرفتاری آنها تحقیق به کارها حرمین امامان و تهیه کردن وام ها برای زایران بود.
در زمانه نادرشاه هم دقت ویژه ای به شماره مسجد توفیق مشهد عتبات وجود داشت و اورده شده میباشد که همسر وی گوهر سلطان خانم - دختر سلطان پادشاه حسین - مبالغ هنگفتی (۲۰ هزار نادری) برای تعمیر و تزیین بقاع حسینی ارسال نمود.
در زمان قاجار، به عبارتی شم وجود داشت. ارتباط ها آن ها با عثمانی ها درین زمان عالی بود و آن ها می توانستند اقدامات خوب و بزرگ تری در مقایسه با فرصت صفویان، جاری ساختن دهند.
در طول حمله وهابی ها به کربلا به رهبری سعود بن عبدالعزیز در سال ۱۲۱۶ بقاع صدماتی دورازشوخی روئت کرد، گنبد مطهر تخریب و اکثری از شیعهها به وسیله وهابیون به شهید شدن رسیدند، آحاد اموال مقبره به حراج رفت و صدمات متعددی به شهر وارد شد، در کوچه و بازار خون محبان حسین(ع) روان گشت به سیرتکاملای که عموم این رخداد را کربلای دوم نامیدند.
بعد از حمله وهابیون به مقبره حسینی(ع)، عنایت تجدید بنای گنبد و صحن در زمان محمد فرمان روا چندان بود که حتی بعداز این فساد، در سال ۱۲۱۷- ۱۲۱۹ همچنان اورا تحت عنوان بانی بنای نو می شناختند.
در زمان فتحعلی فرمان روا، خیر مسجد طالقانی مشهد صرفا فرمان روا قاجار بلکه برخی از درباریان مثلا زنان درباری مبالغ هنگفتی هزینه تزیین مقبره حسینی کردند.
همسر فتحعلی فرمان روا در سال ۱۲۳۲ حیاط مقابل قبر را طلاکاری کرد. در سال ۱۳۳۷ همین زن، مناره های بقعه حسینی را طلاکاری کرد.